Uniwersytet Medyczny im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu - Studenckie Koło Naukowe Etyki i Bioetyki - Strona główna

Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Studenckie Koło Naukowe Etyki i Bioetyki

Licznik odwiedzin: 7038

Konferencje

Życiodajna śmierć 2012

Maja Miłkowska, Anna Płażewska

O Konferencji „Życiodajna śmierć” w Białymstoku członkinie SKN Etyki i Bioetyki zdawały państwu relację już wielokrotnie. Również tegoroczna wizyta na Podlasiu była pod wieloma względami emocjonująca i warta przybliżenia.
Białystok przyjął nas bardzo życzliwie progiem schroniska młodzieżowego. W turystycznej atmosferze bliskich i dalekich szlaków, wśród enklawy rabat i trawników, skrytych pomiędzy szeregiem betonowych bloków, mogłyśmy przygotować się do prezentacji i wystąpień. Termin Konferencji, przypadającej między 12 a 16 maja, pokrył się w tym roku z wieloma wydarzeniami, wśród których warto wspomnieć o studenckich Juwenaliach czy święcie ulicy Jana Kilińskiego, imprezie kulturalnej, która przypomina poznańskie wydarzenie związane z ulicą św. Marcin.
Podczas gdy miasto należało już do studentów, którym prezydent przekazał klucze, w humorach zdopingowanych przepiękną, majową pogodą, wyruszyłyśmy na poszukiwania nowej siedziby WNoZ UMB. To właśnie nowy, prestiżowy budynek białostockiego Uniwersytetu Medycznego był miejscem, w którym odbywała się Konferencja organizowana przez Szanowną Panią Dziekan, prof. Elżbietę Krajewską-Kułak, która ku wyraźnemu smutkowi zebranych kończy w tym roku swoją bogatą kadencję.
Podobnie jak w ubiegłych latach, Konferencja zawierała wiele ciekawych sesji, tj. Plenarną, Żałoba, czyli osierocenie, Problemy opieki paliatywnej, Problemy wielokulturowości w medycynie, Śmierć społeczna czy wywołująca corocznie wiele emocji - Bioetyka i medycyna. Nie sposób przekazać w tak krótkiej relacji wszystkich naszych doświadczeń, jednak postaram się przybliżyć Państwu kilka, moim zdaniem, najciekawszych aspektów naszego wyjazdu.
Konferencja posiada niezwykle trafny tytuł. „Życiodajna śmierć” przekonuje, iż śmierć jest naturalnym etapem ludzkiego istnienia, daje nadzieję i na przekór – szczęście, a także paradoksalnie zawiera w sobie wiele życia. Przekonała nas o tym sesja: Żałoba czyli osierocenie, miałyśmy bowiem okazję doświadczyć wielu pięknych emocji – od wzruszenia i smutku, z powodu utraty jakiej doznają dzieci po śmierci rodzica, po śmierci ojca, aż po radość i uśmiech w czasie prezentacji prac uczniów, którzy malując anioły, przyczyniali się do pomocy dzieciom objętym opieką hospicyjną. Niezwykle ciekawym doświadczeniem była prezentacja, podczas której ukazany został motyw śmierci w bajkach. Wraz z Zosią i jej mamą, postaciami wykreowanymi przez autorów pracy, zostałyśmy porwane w podroż w cudowny, mityczny świat. Autorki prezentacji udowodniły, iż istnieje prosty i jednocześnie zachwycający sposób wytłumaczenia dzieciom zjawiska śmierci. Podczas sesji Problemy opieki paliatywnej w Polsce miałyśmy również okazję przekonać się, iż przed pracowniami ochrony zdrowia stoi jeszcze wiele wyzwań. Nieustanny postęp technologii, automatyzacja pracy oraz różnego rodzaju zjawiska społeczne – to główne zagadnienia, które pozwoliły na refleksje i wnioski dotyczące dynamicznych przemian w dziedzinie opieki długoterminowej.
Niezwykle emocjonującą sesją, pełną dyskusji i ścierania się różnych przekonań, jest co roku sesja Bioetyka i medycyna. W trakcie tegorocznej Konferencji emocje wzbudziła w uczestnikach tematyka transplantologii: przeszczepianie ludziom zwierzęcych organów czy pobieranie i przeszczepianie narządów od zmarłych i żywych dawców. Czy ksenotransplatologia jest alternatywą? Jak zostać dawcą? Jakie warunki muszą zostać spełnione, aby możliwe było pobranie narządów od zmarłego dawcy? To tylko niektóre z pytań postawionych w trakcie wystąpień. Przyczyną dyskusji była także prelekcja, dotycząca wskazań do podjęcia bądź zaniechania resuscytacji, podczas której poddano ocenie formularz DNAR i brak jego praktycznego zastosowania w polskich szpitalach.
Pośród wystąpień studentów i pracowników naukowych licznych uczelni w Polsce, możemy w tej sesji pochwalić się również aktywnością studentów naszego Uniwersytetu, dzięki wystąpieniu Mai Miłkowskiej, przewodniczącej naszego Koła. Praca pt.: Problematyka nauczania etyki i bioetyki na kierunku lekarskim i pielęgniarskim w polskich uczelniach medycznych, ze szczególnym uwzględnieniem Poznańskiego Uniwersytetu Medycznego” pozwoliła zgromadzonym przybliżyć specyfikę nauczania etyki i bioetyki oraz problemy dydaktyczne występujące w toku nauczania. Podczas prezentacji, Maja zwróciła uczestnikom uwagę na fakt stosunkowo niewielkiej liczby godzin dydaktycznych wymienionych przedmiotów. Biorąc pod uwagę pesymistyczną prognozę, w której liczba godzin nauczania tych przedmiotów nie zwiększy się, Maja przekonała uczestników sesji, iż najefektywniejszą metodą nauczania jest metoda warsztatowa. Dzieląc się doświadczeniami Koła, pokazała wyniki licznych warsztatów przeprowadzonych w minionych latach, uwzględniając szczególnie aspekt współuczestniczenia w zajęciach zarówno studentów kierunku pielęgniarskiego jak i lekarskiego.
Sesja Śmierć społeczna rozpoczęła się kontrowersyjnym filmem „Homoseksualizm”, by następnie po wprowadzeniu pozwolić uczestnikom zapoznać się z tematem: „Rola pielęgniarki w rozpoznaniu i odwróceniu zjawiska śmierci społecznej, kazus osoby transseksualnej” autorstwa Anny Płażewskiej. Temat, będący swoistą nowością, wywołał różne emocje wśród obecnych, jednak komisja sesji uznała wagę zjawisk transgenderowych, coraz częściej zaznaczających swoją obecność w opiece medycznej. Praca zyskała uznanie komisji, która nagrodziła autorkę I miejscem w tej sesji. Obok zagadnienia transseksualizmu, zostały podjęte m.in. tematy: marginalizacja osób jąkających się oraz problematyka poziomu wiedzy studentów uczelni medycznej dotyczącej HIV/AIDS. Wszyscy autorzy biorący udział w tej sesji podkreślali znaczenie mechanizmu stygmatyzacji wynikającej z choroby, a także negatywny wpływ izolacji społecznej na zdrowie człowieka.
Niezwykle barwną sesją, przedstawiającą kolorową różnorodność życia ludzkiego w najróżniejszych zakątkach ziemi, była Wielokulturowość w medycynie. Oprócz prelegentów, również obecni uczestnicy mieli szansę podzielić się wspólnymi doświadczeniami z dalekich podroży czy wspomnieniami i spostrzerzeniami misyjnymi. Ta bogata w obserwację świata sesja, pozwoliła nam m.in. zrozumieć śmierć i synkretyczny obrzęd przejścia na podstawie pogrzebu tatarskiego czy zobaczyć niezwykły pokaz slajdów prezentujący wizerunki Indian z Paragwaju. Miałyśmy również okazję obejrzeć niezwykły film „Prowody”, który uświadomił nam, iż kultura wschodniej Polski nadal kultywuje stare, piękne zwyczaje, których niejednokrotnie mieszkańcy innych regionów nie są świadomi. To właśnie pod wpływem tego filmu, promującego regionalny patriotyzm (przyznam, niezwykle zaraźliwego) mogłyśmy być uczestniczkami niezwykle bogatego życia kulturalnego Białegostoku.
Nie poznałybyśmy niezwykłej magii Podlasia bez uprzejmości i wsparcia opiekunów, dlatego serdecznie dziękujemy Rektorowi Prof. dr hab. Jackowi Wysockiemu, Panu Kanclerzowi Bogdanowi Poniedziałkowi, Prof. dr hab. Michałowi Musielakowi oraz mgr Katarzynie B. Głodowskiej. Wyrazy swojej wdzięczności kierujemy również do Pani Dziekan, Pani Prof. dr. hab. Elżbiety Krajewskiej-Kułak oraz do dra Jana Zamojskiego, bez których nie miałybyśmy szansy wziąć udziału w tak świetnym wydarzeniu. Dzięki przyjaznemu przyjęciu na Uniwersytecie Medycznym w Białymstoku, wyrażamy nadzieję, iż w przyszłości będziemy mieć okazję uczestniczyć w kolejnych odsłonach Konferencji.
W związku z atmosferą lokalnego patriotyzmu, obecność w Białymstoku nie mogła zakończyć się bez zwiedzania jego najświetniejszych zabytków, m.in. Archidiecezji, klasztoru Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego, Starego Rynku i Ratusza. Szczególnie piękną wizytówką tego podlaskiego miasta jest pałac Branickich, w którym mieści się białostocki Uniwersytet Medyczny, otoczony zachwycającym kompleksem parków. Upiększone majową pogodą zielone zakątki sprawiły, iż wizyta w Białymstoku zapadła nam głęboko w pamięć. Mając nadzieję, iż tegoroczna Konferencja nie była ostatnią, polecamy państwu wyjazd do Białegostoku, który sprzyja zarówno pierwszym krokom naukowym, podróżniczym przygodom jak i wspaniałemu relaksowi. Cytując fragment piosenki zasłyszanej na Starym Rynku: „Chociaż Białystok nie leży nad Wisłą, a i Syrenki w herbie mu brak, to nam króluje tu na Podlasiu i jest stolicą wśród wielu miast” zachęcamy do poznania wschodniej części Polski, ciągle bogatej w dawne obrzędy, a przede wszystkim niezwykłe regiony, pełne malowniczych krajobrazów, pośród których wydaje się, iż czas upływa zdecydowanie wolniej.